Na weken van politiek moddergooien, over en weer verwijten maken, over straat rollen en op ondankbare toon sprekend over het goede werk dat de Nederlandse militairen in Uruzgan doen, is er in de nacht van 19 op 20 februari het kabinetsbesluit over de kwestie Uruzgan. De missie wordt niet verlengd en de PVDA ministers trekken zich terug, waardoor die nacht definitief het doek valt voor het kabinet Balkende, de militairen van de Taskforce Uruzgan maar vooral ook voor diegene waarvoor dit alles gedaan wordt; de Afghaanse bevolking dat ruim 30 jaar oorlog, terreur en onderdrukking achter de rug heeft. Op het moment dat het parlement en kabinet dit besluit nemen, doet dat ontzettend pijn. Gevoelens van teleurstelling, boosheid, verdriet, onbegrip en ontzetting gieren door het lijf. Is een besluit als dit humaan en ethisch? Eerst een land te hulp schieten, de bevolking steun toezeggen en met je laten samenwerken om vervolgens terug te stappen. De PVDA geeft aan dat de afspraak was niet nog een keer te verlengen. Maar wat als de situatie is veranderd en het draagvlak (lees kansen) juist vergroot is, zodat er wel verlening nodig is? De gemiddelde manager in het bedrijfsleven zou zijn plannen aanpassen en op deze kansen een nieuw plan maken. De PVDA sluit zijn ogen en zegt nee!
Over minder dan drie weken is het de beurt aan PRT-9 om richting Uruzgan te gaan en daar het commando over te nemen. Wat denken de mannen hierover? Houden we ze gemotiveerd? Zullen juist zij zich gaan afvragen of hun inzet wel nut heeft? Voelen zij zich nog gesteund door diegene die hun deze lastige opdracht geven; het Nederlandse volk, het parlement, kabinet en militaire bazen? Kan ik hen blootstellen aan de serieuze gevaren met de risico’s om lijf en ledematen te verliezen? Terwijl ik de uitkomsten van het debat op mij laat inwerken, poppen deze vragen continue op en raak ik mijzelf meer en meer bewust van het effect dat dit besluit op de mannen en mijzelf! heeft Dit is een serieuze zaak die aandacht behoeft
Ik besluit mijn laptop aan te zetten en mijn telefoon uit vanwege. Het gevoel dat mij bedruipt is dit nieuws verspreidt zich zal verspreiden als een lopend vuurtje en dat binnen afzienbare tijd de buitenwereld vragen zal gaan stellen in de trend van; gaat de uitzending nog door of heeft het allemaal wel zin? Hoewel ik mijzelf kan voorstellen dat dit allemaal logische vragen zijn, heeft dat niet de hoogste prioriteit. Hoe moet ik het nieuws overdragen op het team? Wat zal en kan ik hen vertellen?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten