Na het gesprek met Majoor Laine, leken de afgelopen twee weken wel een achtbaan. Hoe een eenvoudige vraag je leven volledig op zijn kop kan zetten. Wat volgde waren gesprekken met An-Emmie over wel of niet gaan, de risico’s en wat nog meer. Na veel praten dan toch haar steun. Fantastisch schat. Dan het bericht brengen aan Robert en Alexander van DCE CONSULTANTS (mijn civiele bazen). Lastig, maar na een aantal gesprekken ook daar de steun, maar met een aantal ingrijpende consequenties voor de loopbaan. Tot slot de randvoorwaarden en arbeidsrechtelijke puntjes afvinken met Defensie. Na twee weken van intensieve overpeinzingen, discussies, afwegingen en inschattingen, stap ik op 17 juli in de auto richting Apeldoorn om daar mijn besluit bekend te maken aan de overste Ernst. Eenmaal aangekomen bij het Bataljon, loop ik door de gangen richting de kamer van Laine en Alex. Goedemorgen heren, alles wel?! Laine en Alex kijken op, Welkom Dennis, goed dat je er bent! Laten we een kop koffie nemen. We lopen richting de koffiezet automaat van Kanis en Frunik waar ik kopje ‘cappuccino met suiker’ neem. In de ontvangsthal druppelen ondertussen de collega’s Jaap, Steve, Mo en Chris binnen. Ook zij zijn reserve officieren die gevraagd zijn om mee te gaan met PRT-9. Gezamenlijk lopen we richting de OPSROOM die tevens dienst doet als vergaderruimte. De Overste Ernst stemt de laatste details met ons af, waarna we ervan zijn!
Op 17 augustus verruil ik mijn op maat gesneden kostuum voor het groen camouflage gevechtstenue. In plaats van te rijden naar Schiphol, rijd ik ditmaal naar de kazerne in Apeldoorn toe. Vandaag is het dan zover; het opwerktraject ter voorbereiding op de uitzending gaat van start. Allereerst een aantal algemene lesweken waar de focus ligt op het begrijpen van samenlevingen en het nut van civiel-militaire samenwerking (CIMIC). Daarnaast veel cursussen zoals mediatraining, gespreks- en onderhandelingstechnieken (gegeven door de Baak), commandovoering en projectmanagement. Het PRT zal zich immers niet gaan focussen op het klassieke militaire deel van vechten (ook wel kinetisch component genoemd), maar op het wederopbouw gedeelte. En daar zijn andere vaardigheden en inzichten voor nodig. Dit alles is in de praktijk beoefend tijdens 2-weekse oefeningen zoals DUTCH DEVOTION, BERG HOHNE, URUZGAN INTEGRATION 16 EN 17. Lange dagen met een steile leercurve, afgewisseld met sport en teambuilding. Tegelijkertijd zijn Kapitein Jan en ik aan de slag gegaan om het TFU optreden van de afgelopen kritisch te bestuderen en te komen met een nieuw concept van optreden; het denken in waardeketens. Veel nachtwerk, maar zeker de moeite waard! Een fantastische periode, die op 21 september wreed werd onderbroken; een parachute val met als gevolg de linker kruisband afgescheurd en wat de artsen noemden op beide knieën een trauma. Consequentie, een aantal weken in een rolstoel en een groot aantal weken herstel op krukken. Blij als ik was, kon ik snel terecht bij het Militair Revalidatie Centrum en wat volgde was een voorspoedig herstel. Half november kon ik letterlijk weer op eigen benen staan, wat het nodige bloed zweet en tranen heeft gekost. Koste wat koste zou de uitzending doorgaan.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten