Nothing Special To Report (week 18)

Morguh Yvon, lekker geslapen?! Yvon kijkt me slaperig aan, strikt haar schoenen en groet ingetogen terug. Het vaste ochtendritueel op het moment dat de deur van de Slaapfab op TARIN KOWT open gaat om de dag te beginnen. Gehuld in korte broek, op slippers en toilettas in de hand sta ik de deuropening van de Slaapfab om richting de gepantserde douche- en wasruimte te lopen. Daar aangekomen ondergaan de PRT collega’s hetzelfde ritueel; wassen, scheren, tandenpoetsen en deo sprayen. Op de terugweg nog een groet hier en daar naar de PRT collega’s die vandaag door de wekker heen zijn geslapen en zich haastig richting de gepantserde douche- en wasruimte begeven. Morguh Bas, roep ik mijn missieteam genoot nog na. Hij lijkt mij niet gehoord te hebben en spert zich een weg voorwaarts richting de gepantserde douche- en wasruimte.

In de Slaapfab ontdoe ik mij van het vrijetijdstenue en trek ik mijn uniform aan. Aangezien Jaap op missie is en Berend zijn ochtendritueel een half uur eerder is gestart, kan ik de dag rustig opstarten. Na een minuut of vijf plaats ik de baret en stap de Slaapfab uit. Morguh Dennis, hoor ik opgetogen. Yvon heeft zich ondertussen ook onderworpen aan het ochtendritueel en kijkt vrolijk op vanuit de groen ijzeren klapstoel waar ze wacht. Hoi Yvon, lekker geslapen vannacht? Nou niet echt, antwoord ze. Eigenlijk wist ik het antwoord al. Afgelopen heeft de TALIBAN gemeend om een raket te zenden richting ons kamp, waarna het kamp is wakker geschud. Een korte onderbreking van de nacht, zonder dat dit echt een serieuze dreiging te noemen is. Ja Yvon, shit happens. Ik zal de volgende keer aan die TALIBS vragen of ze rekening willen houden met de negen tot vijf werktijden, zodat we lekker kunnen slapen. Yvon, lacht en gebaart dat we richting de eetzaal gaan voor het ontbijt. Terwijl we rustig het slaapchalet verlaten, sluit Bas zich bij ons aan. Morguh, Bas. Een groet terug en we lopen over de paradeplaats, langs de PX SHOP en ECHOs richting de eetzaal.

Tijdens het ontbijt wordt er vooral gesproken over de raketaanval. Jan, een missieteamlid en artillerist, grapt wat over de situatie. Bas, laat geen seconde liggen en maakt van de aanleiding gebruik om er een hilarisch spektabel van te maken. Laten we zeggen, een goed begin van de dag. Niet veel later lopen we met z’n vieren naar de Werkfab. Langs de voertuigen, door het beveiligspoortje van de Slowaakse wacht, over het grindpad langs de verschillende Werkfabs. De PRT werkfab is te herkennen aan het eenheidsembleem; een Fenix herrijzende uit zijn as, het zwaard op de achtergrond omringd door een laurier rans. Door de corridor lopen we richting het koffiezetapparaat, nemen een kartonnen bekertje met koffie en stappen de briefingroom in voor de Directors Update, ofwel de morning pray. Het dagelijks terugkerend ritueel waar de sectiehoofden, missieteam commandanten elkaar en de combinatie directeur en legerleiding op de hoogte brengen van afgelopen en komende 24-uur. Na de afgelopen dagen vurige verhalen, anekdotes, en successen te gedeeld hebben is er vandaag een Nothing Special To Report. Laten we zien wat deze dag gaat brengen.